Qua_quasolation soundspace

Zespół MIIW to kolektyw utworzony z dwudziestu czterech osób. W jego skład wchodzą studentki i studenci kierunku Media Interaktywne i Widowiska (UAM Poznań). Płyta qua_quasolation soundspace to projekt powstały spontanicznie podczas zajęć z eksperymentów medialnych prowadzonych przez Patryka Lichotę. MIIW cechuje interdyscyplinarne podejście w badaniach nad współczesną kulturą, sztuką i technologią, co ma przełożenie na zespół i powstały projekt. Nasze grono to zarówno osoby, które stawiają swoje pierwsze kroki w świecie muzyki, jak i doświadczeni artyści. Cechuje nas działanie na styku różnych światów, wielostronność i chęć twórczego eksperymentowania. Obiektem naszych zainteresowań są przede wszystkim najnowsze zjawiska w świecie mediów, technologii i humanistyki. Warty nadmienić, iż ze względu na pandemię koronawirusa płyta w całości powstawała zdalnie, a większość z nas nie miała jeszcze okazji poznać się w świecie rzeczywistym.  

Celem projektu było stworzenie kolekcji pandemicznych dźwięków, które staną się zapisem funkcjonowania w cieniu lockdownu. W większości utwory zostały poddane autorskim interpretacjom, a następnie przetworzone w programach takich jak Ableton, Audacity, FL Studio, Adobe Audition czy Reaper. Jednakże niektóre nagrania pozostały obrobione w niewielkim lub żadnym stopniu.  
Rejestrując brzmienia typowe dla domowej, miejskiej lub wiejskiej przestrzeni, większość z nas uwypukliła ich powtarzalność oraz rytmiczność codziennych dźwięków. W wielu utworach pojawia się motyw technologiczny w postaci dźwięków komputera, telefonu oraz innych sprzętów domowego użytku. Niekiedy da się też usłyszeć hałas uliczny, tworzony przez samochody lub tramwaje. Ciekawe, że powstało też sporo nagrań, które zawierają różne interpretacje dźwięków wody zarówno w czystej, jak i przetworzonej postaci. Powtarza się też pomysł na rejestrację wędrówki, której towarzyszą rytmiczne dźwięki kroków, oddechy, szelesty wiatru uderzającego w mikrofony recorderów. Niektórzy twórcy i twórczynie skupili  i skupiły się na rejestracji natury. Słychać ptaki, psy, koty, a czasem także padający deszcz. W kliku utworach jesteśmy w stanie rozpoznać słowa w języku polskim lub angielskim, choć zdarzyły się też projekty, w których przekształcenie barwy głosu, stawało się głównym, jeśli nie podstawowym motywem.  
 
Niezależnie od techniki i treści nagrań, wszystkie utwory wyraźnie obrazują uczucia lub zbiór emocji, jakie autor lub autorka, chciał lub chciała podkreślić, komentując stan lockdownu.  Wielokrotnie przetworzone, często celowo chaotyczne, przepełnione efektami, mocnym beatem lub nakładającymi się dźwiękami, najczęściej pełne są niepokoju, nerwowości, albo nawet zniecierpliwienia. Inne, bardziej rytmiczne, ale nadal poddane wielu przekształceniom, podkreślają monotonie i powtarzalność obecnych realiów. Niekiedy w utworach z łatwością da się wyczuć ironiczny lub humorystyczny komentarz autora lub autorki.  Są także utwory delikatniejsze w brzmieniach oraz łagodniejsze emocjonalnie. Lekkie, spokojne, a nawet senne melodie brzmiały, jakby autor lub autorka poszukiwali jakiejś harmonii, starali się utrzymać stan spokoju, albo też afirmowali akceptację sytuacji, na którą nie mają wpływu.  
Poza aspektem wyzwania, jakim dla większość z nas była próba stworzenia własnego eksperymentu muzycznego, doświadczyliśmy zupełnie nietypowego wcześniej, a obecnie bardzo powszechnego, problemu pracy całkowicie online. Choć od ponad pół roku znamy się z internetowych zajęć, dyskusji na Faceboku, Zoomie, czy Teamsie, jeszcze nigdy nie spotkaliśmy się wszyscy razem na żywo. To ciekawy kontekst dla pracy nad pandemicznym albumem. Cyfrowe łącza pozwoliły nam się zgrać jakoś w świecie wirtualnym i stworzyć wieloznaczny oraz różnorodny zestawu, który stanowi świadectwo społecznego fenomenu oswajania rzeczywistości w zamknięciu, ale także budowania w niej relacji z innymi.